Loslaten in liefde

Loslaten in liefde...

Je houdt van iemand die middelen gebruikt. Het maakt niet uit of dit je zoon of je dochter is, je partner, je broer of je zus of een goede vriend of vriendin. 

Er wordt jou pijn gedaan door dit gebruik. Je ziet ook wel dat die ander niet gebruikt óm jou pijn te doen maar inmiddels weet je wel dát het gebruik van die ander jou pijn doet. 

Het doet jou pijn omdat je ziet wat het met die ander doet en dat het gesprek daarover niet te voeren is. 

Het doet jou pijn omdat die ander niet meer de belangstellende ander is die het ooit was. Hij of zij raakt afgevlakt, niet meer geïnteresseerd. Het is alsof jouw leven ondergeschikt is aan dat van die ander. 

Het doet jou pijn omdat je voortdurend zelf klem komt te zitten tussen zorgen en boosheid. Zorgen om het gedoe waar die ander steeds in terecht komt en boosheid omdat je het echt wel zat bent om dit steeds mee op te moeten vangen of op te moeten lossen.

Je bent echt niet de enige die met een smoesje de baas belt van die ander dat hij of zij ziek is. 

Je bent echt niet de enige die de uitnodiging voor een feestje afslaat waar je zelf best zin zou hebben maar je absoluut gedoe als op een vorig feestje weer wil voorkomen.

Je bent echt niet de enige die maar niet vertelt over dat belangrijke gesprek op je werk omdat je weet dat er toch geen ruimte voor is.

De opmerkingen die je krijgt van anderen zijn heel begrijpelijk maar absoluut niet helpend.

“Ik zou dat niet pikken hoor!”

“Wat denkt hij wel dat jij het allemaal opvangt?”

“Wat als jij een keer niet bereikbaar zou zijn?”

“Ze heeft niet in de gaten welke gaten jij allemaal dicht loopt voor haar”.

Het maakt dat je mee gaat zwijgen met je geliefde die gebruikt. Je wil ook niet dat hij of zij nog meer gezichtsverlies leidt. Altijd is er nog de hoop dat die ander tot inkeer zal komen en zal stoppen en dat je weer zorgeloos gelukkig kunt zijn samen.

Onderkennen dat deze hoop heel invoelbaar is maar dat jij het gebruik mee in stand houdt met dit gedrag is een ongelooflijk moeilijk maar noodzakelijk inzicht wat naasten moeten gaan krijgen.

Altijd krijgen we dan de wanhopige uitroep: “Maar hoe dan? Ik kan hem of haar toch niet aan zijn lot overlaten? Dan gaat alles mis!!” In deze zin zit heel veel waarheid, heel veel pijn en heel veel kansen om het anders te gaan doen.

Hoe dan: Door jezelf belangrijker te maken. Maak jouw welzijn tenminste net zo belangrijk als het welzijn van die ander. 

We verwachten ook niet dat je die ander aan zijn lot overlaat. Het is verstandig om die ander ‘los te laten in liefde’. Hiermee bedoelen we dat je niet hoeft te stoppen met van die ander te houden, dat je niet hoeft te stoppen met vader of moeder te zijn, of broer of zus of partner. Je hoeft de deur niet keihard dicht te gooien. Je mag je zorgen blijven maken. Het is wel verstandig om aan al deze gevoelens ander gedrag te gaan koppelen. Gooi de deur niet definitief dicht maar geef aan dat die ander alleen welkom is als hij of zij goed in contact met je kan zijn. Bel de werkgever niet met de smoes van een griep  maar coach die ander om zelf verantwoordelijkheid te nemen naar de werkgever. Vertel wel over je belangrijke gesprek op het werk en spreek je teleurstelling uit als die ander geen ruimte heeft voor jouw verhaal. Dit andere gedrag van jou zal niet van vandaag op morgen HET verschil gaan maken in de keuzes van die ander maar het zal wel maken dat de last van het gebruik meer bij die ander komt te liggen en minder bij jou. 

Dan gaat alles mis: Het risico wat je inderdaad neemt is dat die ander vervolgens afstand van jou gaat nemen. Als dat gebeurt, gaat dat erg veel pijn doen. Wij kunnen niet garanderen dat die ander voordat het volledig helemaal fout gaat tot inkeer zal komen. Wij kunnen wel garanderen dat het mee vergoelijken in ieder geval niet zal maken dat het zal stoppen. ‘Loslaten in liefde’ dus. Laat zelf los terwijl het nog lukt om van die ander te houden voordat jou zoveel pijn gedaan is dat je alleen nog maar ‘kei hard kan loslaten en verlaten’. Dat wil niemand.

Mocht het je lukken om ‘los te laten in liefde’ dan kan het zo zijn dat die ander nog een zetje nodig heeft om tot inzicht te komen. Hier kennen we de term ‘interventie’ voor. Een beladen begrip. Wat we bedoelen is dat naaste of naasten uitspreken waar hun pijn en hun zorg zit maar ook waar hun grens zit over het gebruik van die ander. Je steekt een hand uit tijdens die interventie. Je biedt die ander een kans om geholpen te worden en het anders te gaan doen. Het is aan die ander of hij die hand aan gaat grijpen.

Arno en Annemarie van A&A Verslavingskunde kunnen bovenstaande moeilijke en emotionele proces van een naaste ondersteunen. Mocht het nodig zijn om tot een interventie over te gaan dan kunnen wij dat ook begeleiden.

Ga je mee ‘loslaten in liefde?’