Paranoia voor de spiegel

De stevige coke gebruikers die ik ben tegengekomen in mijn herstel en nu tijdens ons werk kennen het allemaal: de paranoia!

Je ziet en voelt dingen om je heen, je gedachten gaan met je aan de haal, het zweet druipend van je voorhoofd. Je neemt nog een stevige lijn, want als ik deze lijn neem dan voel ik me zo vast een stuk beter. Niet dus!

Je ziet jezelf in de spiegel, je staat helemaal strak. Grote ogen, strakke kaken, je voelt je hart tekeer gaan als een malle. Is er iemand die je hoort of ziet?

Niemand mag je zo zien, angstig kijk je om je heen. Je loopt naar het raam en duwt het gordijn een klein stukje opzij. Dit doe je keer op keer, je doolt door het huis. PARANOIA! Op een gegeven moment zakt het ietwat. Dat is fijn, het lukt je zelfs om even te gaan zitten.

Maar de coke is nog niet op. Opnieuw neem je een stevige lijn coke en het begint weer van vooraf aan. Weer zie je jezelf in de spiegel, opnieuw die paniek en angst. Uren breng je door voor het raam, het gordijn keer op keer opzij schuivend om te kijken of iemand je ziet, of dat ze je komen halen.

Wat een ellende, dit is geen leven!